ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΝΓΚΟ

0

«Όταν χορεύω, νιώθω υπέροχα· αισθάνομαι δυνατός και υπερήφανος» δηλώνει ο 16χρονος Ζαν Γκουλέσα*. Ο Ζαν είναι ένα από τα 46 παιδιά που συμμετέχουν στις δημιουργικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες ενός «ασφαλούς χώρου μάθησης» για παιδιά στο χωριό Μαϊμπάνο της περιοχής Καλέχε του Νότιου Κίβου. «Η μητέρα μου πέθανε όταν ήμουν μωρό και ο πατέρας μου είναι στρατιωτικός· τον έχω δει μόνο δύο φορές σε όλη μου τη ζωή.»

Αυτή είναι η σπαρακτική ιστορία πολλών παιδιών σε αυτό το χωριό των περίπου 9.000 κατοίκων στα ανατολικά της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (ΛΔΚ). Μια ιστορία γεμάτη απώλειες και μάχες εξαιτίας ενός πολέμου για τον οποίο ελάχιστα πράγματα γνωρίζουν. Οι συνεχιζόμενες συγκρούσεις στην ανατολική ΛΔΚ έχουν σοβαρές συνέπειες για χιλιάδες παιδιά. Πολλά από αυτά είδαν τους γονείς, τους συγγενείς και τα αδέρφια τους να πεθαίνουν ή υπέστησαν σωματική και σεξουαλική κακοποίηση και σοβαρότατα ψυχικά τραύματα. Εκατομμύρια από αυτά στερήθηκαν μια φυσιολογική παιδική ηλικία και μια κανονική σχολική εκπαίδευση.

Στο Μαϊμπάνο, ένα χωριό που περιβάλλεται από λόφους, επικρατεί προς το παρόν ηρεμία. Η τελευταία φορά που δέχθηκε επίθεση ήταν τον περασμένο Δεκέμβριο. Οι κάτοικοί του είναι εκτοπισμένες οικογένειες από διάφορα χωριά που βρίσκονται πέρα από τους λόφους. Οι περισσότεροι από τους αυτόχθονες κατοίκους του Μαϊμπάνο είχαν εκτοπιστεί και στο παρελθόν, και μάλιστα πολλές φορές.

Στη ΛΔΚ, το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ήδη ανεπαρκές σε ολόκληρη τη χώρα. Οι συνεχείς συγκρούσεις στα ανατολικά επιδείνωσαν την κατάσταση στην εκπαίδευση. Ορισμένα σχολεία κλείνουν συχνά λόγω της ανασφάλειας, η οποία εμποδίζει τη μάθηση. Στο Μαϊμπάνο, όπως και στο μεγαλύτερο μέρος των αγροτικών περιοχών, οι σχολικές υποδομές έχουν πολλές ελλείψεις. Σε αυτές τις απομακρυσμένες εστίες συγκρούσεων είναι δύσκολο να βρεθούν και να παραμείνουν καταρτισμένοι δάσκαλοι.

Η Ντεζιρέ Μπαράκα* είναι 17 ετών και ορφανή από μικρή ηλικία. Η μοναδική συγγενής της είναι η μεγαλύτερη αδερφή της, η οποία παντρεύτηκε και έφυγε από το Μαϊμπάνο. «Ζω χάρη στους καλούς Σαμαρείτες που με πήραν υπό την προστασία τους σαν να ήμουν κόρη τους. Βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού και μερικές φορές στο αγρόκτημα· τώρα άρχισα να έρχομαι σε αυτό το μαθησιακό κέντρο. Δεν πήγα ποτέ σχολείο όταν ήμουν μικρή, αλλά τώρα μαθαίνω να γράφω και να διαβάζω». Η Ντεζιρέ παρακολουθεί το Εντατικό Πρόγραμμα Μάθησης που απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 13 έως 18 ετών, τα οποία δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να πάνε στο σχολείο.

«Σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και ιδίως σε παρατεταμένες κρίσεις όπως εδώ στη ΛΔΚ, η εκπαίδευση μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη ζωή των παιδιών και των νέων, απαλύνοντας τον πόνο τους και παρέχοντάς τους προστασία» δήλωσε η Αναμπέλ Βασέρ, σύμβουλος ανθρωπιστικής βοήθειας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην πόλη Μπουκάβου. «Όπως και σε άλλους τομείς της ανθρωπιστικής βοήθειας, είναι αναγκαίο η βοήθεια να φθάσει στις περιοχές και τους πληθυσμούς που πλήττονται περισσότερο. Ωστόσο, αυτό μπορεί να είναι δύσκολο σε μια χώρα όπως η ΛΔΚ, όπου η εκπαίδευση πλήττεται επίσης από τη φτώχεια και τη μη αποτελεσματική διαχείριση.»

Μέσω του προγράμματος της ΕΕ Παιδιά της Ειρήνης, η ΕΕ επιδιώκει την παροχή εκπαίδευσης σε 2.000 παιδιά που είναι θύματα των συγκρούσεων στη ΛΔΚ. Η εκπαίδευση είναι ζωτικής σημασίας τόσο για την προστασία όσο και την ανάπτυξη όλων των παιδιών, και ιδίως αυτών που πλήττονται από τις συγκρούσεις. Η πρωτοβουλία αυτή έχει ως στόχο να παρέχει στα παιδιά ψυχοκοινωνική στήριξη και βοήθεια, δημιουργώντας τους ένα αίσθημα ομαλότητας.

«Τα παιδιά δεν μπορούν εύκολα να δουν τα όπλα ως απειλή. Έχουν συνηθίσει να βλέπουν ένοπλους άνδρες τριγύρω» αναφέρει ο Τζάστιν Κασέκε, από την οργάνωση «War Child Holland», ο οποίος είναι συντονιστής του έργου της ΕΕ «Παιδιά της Ειρήνης» στη ΛΔΚ. «Αλλά μπορούν εύκολα να κατανοήσουν τις επιπτώσεις των συγκρούσεων στη ζωή τους και την κοινότητα εν γένει.»

Η οργάνωση «War Child Holland» παραδέχεται ότι εξακολουθούν να υπάρχουν τεράστιες ανάγκες. «Η έλλειψη εκπαίδευσης είναι ένα τεράστιο πρόβλημα εδώ» εξηγεί ο Τζάστιν. «Πάρα πολλά παιδιά δεν έχουν την ευκαιρία να πάνε σχολείο και με το πρόγραμμα της ΕΕ “Παιδιά της Ειρήνης” βοηθάμε μόνο έναν μικρό αριθμό παιδιών.»

Η πρωτοβουλία της ΕΕ «Παιδιά της Ειρήνης» ενισχύει την ποιότητα της εκπαίδευσης σε τέσσερις τοποθεσίες στο Νότιο Κίβου με την κατάρτιση δασκάλων, την παροχή εκπαιδευτικού και μαθησιακού υλικού, την εξασφάλιση ασφαλών χώρων αναψυχής και μάθησης, την παροχή βασικής εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης και τη διευκόλυνση της ενισχυτικής διδασκαλίας για παιδιά που έχουν διακόψει το σχολείο για μικρό χρονικό διάστημα.

Η Ντεζιρέ Μπαράκα μαθαίνει το αλφάβητο, αλλά σύντομα θα παρακολουθήσει επαγγελματική κατάρτιση για να μάθει ραπτική. «Μόλις μάθω να ράβω ρούχα, θα δουλέψω για να συντηρώ τον εαυτό μου», δήλωσε χαρακτηριστικά».

Όσο για τον Ζαν, ο γλυκομίλητος νεαρός ελπίζει να ολοκληρώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και να γίνει επαγγελματίας μουσικός. «Άρχισα να χορεύω στην ηλικία των έξι ετών. Όταν χορεύω, όλα είναι ωραία· δεν σκέφτομαι τα προβλήματά μου. Αυτό ακριβώς θέλω να κάνω στη ζωή μου.»

* Τα ονόματα έχουν αλλάξει για να προστατευτεί η ταυτότητα των παιδιών

Πηγή: europa.eu