Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗ

0

«Εμείς οι συμμαθητές του Βαγγέλη, όσοι ζήσαμε μαζί του στα θρανία τις μαθητικής ανεμελιάς, που μας αγάπησε και τον αγαπήσαμε στην αθώα μας εφηβεία, πριν αποκτήσει την τραγική «διασημότητα» σε όλη τη χώρα και που καλύτερα βέβαια να μη γινόταν ποτέ, θέλουμε να γράψουμε κάτι γι’ αυτόν. Σαν κατευόδιο, σαν ξόδι, για το δικό μας Βαγγέλη, μα και για όλους τους «Βαγγέληδες». Ένα άρθρο για εκείνον, αλλά και για κάθε παιδί, που αντιμετωπίζει το φαινόμενο τουσχολικού εκφοβισμού, που ανέχεται, που φοβάται, που καταρρακώνεται η ψυχολογία του, που αισθάνεται αβοήθητο, απεγνωσμένο… Για όλα αυτά τα παιδιά…

Ο εκφοβισμός υπήρχε ανέκαθεν στην ανθρώπινη φύση. Τα τελευταία χρόνια όμως αρχίζει να εμφανίζει τρομερή άνθηση. Είναι φοβερό πως το ανθρώπινο είδος έχει σημειώσει τρομακτική πνευματική εξέλιξη με το πέρασμα των αιώνων, κι όμως τα πρωτόγονα ζωώδη ένστικτά μας, εμφανίζονται πιο ατίθασα από ποτέ. Αυτός είναι ο εκφοβισμός, ένα πρόβλημα στους τρελούς καιρούς που ζούμε, μία μάστιγα για να ταράξει την ησυχία μας, αφού δεν υπάρχει πια χολέρα και πανούκλα να ανησυχούμε, ένα πρωτόγονο ένστικτο επικράτησης του ισχυρού. Είναι καθένα απ’ αυτά και όλα αυτά μαζί.

Δυστυχώς τώρα θρηνούμε το θύμα του, το Βαγγέλη μας, το συμμαθητή μας. Ένα παιδί ήσυχο, πράο, που ξέρουμε, όσοι τον ζήσαμε, ότι δεν πείραζε ποτέ κανέναν. Γιατί τέτοιες ήταν οι αξίες του. Είναι πραγματικά δύσκολο να περιγράψουμε με λέξεις πόσο ήσυχος και καλός ήταν, έπρεπε να τον ζήσει κανείς, να τον γνωρίσει, να τον κάνει παρέα, για να καταλάβει. Μοιραστήκαμε πολλές εμπειρίες μαζί. Ίδιο σχολείο, ίδια θρανία, ίδιες πλάκες (όχι όμως ”πλάκες”…). Ίσως αυτό είναι για εμάς το πιο συνταρακτικό: Η σκέψη ότι καθένας από εμάς θα μπορούσε να βρεθεί στη θέση του.

Η εξαφάνιση και αργότερα ο θάνατος του, έσκασαν σαν βόμβα και όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, άφησε πίσω της ένα χάος. Μεγαλύτερο θύμα ήταν η οικογένειά του, στην οποία εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράσταση μας. Αλλά κι εμείς που τον ζήσαμε στην καθημερινότητα του, είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε τι συνέβη. Στην πρώτη είδηση της εξαφάνισης του, κανείς δεν πίστευε ότι τα πράγματα θα έπαιρναν αυτήν την τροπή. Για να φτάσει σε αυτό το σημείο ο Βαγγέλης, θα πρέπει να είχαν γίνει πολλά. Να μην άντεχε άλλο. Κι έτσι η παρέα μας έμεινε με έναν λιγότερο πολύ νωρίς, πολύ απότομα, πολύ άδικα. Μια απώλεια που θα μας σημαδεύει ανεξίτηλα για όλη την υπόλοιπη ζωή μας.

Αυτοκτόνησε; Τον “αυτοκτόνησαν”; Τον σκότωσαν; Δεν ξέρουμε τι να πιστέψουμε και ποια είναι αλήθεια. Σίγουρα όμως κάποιος τον έσπρωξε προς αυτόν τον δρόμο, κάποιος τον οδήγησε ως εκεί, αυτό το ξέρουμε. Πρέπει αυτός ο κάποιος -ή κάποιοι, αν συμμετείχαν περισσότεροι- να αναλάβει τις ευθύνες του. Εμείς εμπιστευόμαστε την Δικαιοσύνη και τις Αρχές, που θα κάνουν το καθήκον τους και όποιος είναι ένοχος, θα πρέπει να τιμωρηθεί.

Ευχόμαστε ο Βαγγέλης να είναι το τελευταίο θύμα, ο επίλογος σε αυτήν την παράνοια. Εξάλλου το αποτέλεσμα πλέον δεν αλλάζει, αλλά ας γίνει αυτό το τραγικό γεγονός αφορμή να μπει μία τελεία στο φαινόμενο του εκφοβισμού. Για τον κάθε “Βαγγέλη”. Μπορεί να είναι ο φίλος σου, ο συμμαθητής σου, ο αδερφός σου. Μπορεί να είναι ο γείτονάς σου ή το παιδί σου. Μπορεί να είσαι εσύ. Πολλά “μπορεί”. Ας ελπίσουμε ότι τα θύματα θα αρχίσουν να μιλάνε ανοιχτά, θα αισθάνονται εμπιστοσύνη και ασφάλεια να εμπιστευτούν το πρόβλημα τους, θα αρχίσουν να πιστεύουν ότι μπορούν να βοηθηθούν και να ξεφύγουν από το μαρτύριο τους.

Το δικό μας Βαγγέλη άλλοι τον ήξεραν περισσότερο, άλλοι λιγότερο, άλλοι καθόλου. Η ιστορία του όμως άγγιξε μια ολόκληρη χώρα απ’ άκρη σ’ άκρη. Βαγγέλη μας ήσουν, είσαι και θα παραμείνεις στη μνήμη μας και στην καρδιά μας ξεχωριστός. Δε θα σε ξεχάσουμε ποτέ.

Αντίο… Καλό σου ταξίδι.

Οι συμμαθητές σου (απόφοιτοι 3ου ΓΕΛ Ρεθύμνου 2012-13)»