ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN

0

Το σύνδρομο Down αποτελεί μια ιδιαιτερότητα, η οποία χαρακτηρίζει τους πάσχοντες, που παρά τις δυσκολίες, μπορούν να έχουν έναν δυναμικό ρόλο στην κοινωνία και να εκπληρώσουν στόχους, που κάποιοι απλοί άνθρωποι, ίσως να μην προσπαθούσαν ποτέ.

Πρόσφατα διαβάσαμε στον Independent πως η Ισλανδία τείνει να γίνει η πρώτη χώρα στην οποία δεν γεννιούνται παιδιά με σύνδρομο Down, αφού οι γυναίκες που τα κυοφορούν επιλέγουν να μην τα φέρουν στη ζωή.

Ειδικές προγεννητικές εξετάσεις που εισήχθησαν πριν τη δεκαετία του 2000 και διαδόθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο όπως και στη χώρα μας διαπιστώνουν από νωρίς την περίπτωση μιας κύησης που το έμβρυο πάσχει από σύνδρομο Down, παρέχοντας ενημέρωση στους γονείς ώστε να πάρουν καίριες αποφάσεις.

Παρόλο που οι εξετάσεις είναι προαιρετικές, το 85% των γυναικών επιλέγουν να τις κάνουν. Για τη διεξαγωγή τους χρειάζεται αίμα της μέλλουσας μητέρας, ένα υπερηχογράφημα ενώ συνυπολογίζονται και παράγοντες όπως η ηλικία της γυναίκας. Με την ολοκλήρωσή τους, διαπιστώνεται εάν το έμβρυο έχει κάποια χρωμοσωμική ανωμαλία, η συνηθέστερη από τις οποίες οδηγεί στο σύνδρομο Down.

Κατά μέσο όρο, ένα ή δύο παιδιά με σύνδρομο Down γεννιούνται στην Ισλανδία κάθε χρόνο, ενώ μερικές φορές, αυτό οφείλεται στα λάθος αποτελέσματα μιας εξέτασης, αναφέρει το δημοσίευμα. Ο αριθμός είναι πολύ μικρότερος σε σχέση με το παρελθόν.

«Στην Ισλανδία εξακολουθούν να γεννιούνται κάποια μωρά με σύνδρομο Down», είπε μιλώντας στο CBS η Hulda Hjartardottir, επικεφαλής της μονάδας διάγνωσης προγεννητικών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Landspitali, συμπληρώνοντας πως κάποιες περιπτώσεις δεν φάνηκαν στα διαγνωστικά τεστ. Η γυναικολόγος Helga Sol Olafsdottir συμβουλεύει τις γυναίκες που σκοπεύουν να τερματίσουν την εγκυμοσύνη τους κατά τη διάρκεια μιας εμβρυϊκής ανωμαλίας πως πρόκειται για τη δική τους ζωή και έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν πώς αυτή θα μοιάζει.

«Δεν θεωρούμε πως η έκτρωση είναι δολοφονία σε καμία περίπτωση», σημειώνει, ενώ εξηγεί πως η ζωή δεν είναι μαύρο και άσπρο, υπάρχει και η ενδιάμεση πλευρά. «Το να βάζεις τέλος σε μια ζωή που θα αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα δεν είναι αμαρτία και νομίζω πως είναι μικρότητα να πιστεύει κάποιος κάτι τέτοιο», καταλήγει.