ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΑΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Αλλά σε πολλές περιοχές της χώρας μας, η Καθαρά Δευτέρα γιορτάζεται με άλλους, εναλλακτικούς τρόπους.

Στη Θήβα, για παράδειγμα, υπάρχει το έθιμο του βλάχικου γάμου. Χρονολογείται από το 1830 και έχει για αφορμή τα πολλά προξενιά που γίνονταν τότε. Σήμερα πραγματοποιείται παραδοσιακά με το ξύρισμα του γαμπρού και το στόλισμα της νύφης την οποία πάντα υποδύεται ένας άντρας!

Στη Θάσο συνδέουν τα κούλουμα με τον αρχαίο θεό του γλεντιού, το Διόνυσο και κάνουν έτσι κάποιες τελετές, περίπου διονυσιακές, με πολλούς χορούς και τραγούδια.

Στη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της Μακεδονίας εμφανίζονται οι “Κουδουνοφόροι” που βαράνε τις κουδούνες τους σηκώνοντας όλον τον κόσμο στο πόδι.

Στην Σταυρούπολη της Ξάνθης λαμβάνει χώρα ένα περίεργο έθιμο. Ένα ομοίωμα καμήλας με καβαλάρη κάποιον ντυμένο Άραβα οδηγεί μια πομπή από κατοίκους που μουντζουρώνουν ο ένας τον άλλον, κάνοντας διάφορους περίεργους ήχους! 

Στη Χίο, πάλι, στα Μεστά, τον Άραβα αντικαθιστά ο Αγάς. Σε ένα έθιμο που παραπέμπει στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ένας κάτοικος μεταμφιέζεται σε αγά και περνάει από δίκη όλο το χωριό. Όλοι καταδικάζονται σε πρόστιμα τα οποία “ακουμπούν” σε ένα μεγάλο σωρό που στο τέλος τον παίρνει ο πολιτιστικός σύλλογος του χωριού.

Μουντζούρωμα, επίσης, θα συναντήσει κανείς στο Πολύσιτο της Βιστωνίδας. Δύο μεταμφιεσμένοι προσπαθούν να μουντζουρώσουν όσους περνάνε από την πλατεία του χωριού με την καπνιά από το καζάνι που έβραζε η φασολάδα την οποία μοιράζει ο Δήμος.

Στη Βόνιτσα, τέλος, συναντάμε το έθιμο του «Αχυρένιου Γληγοράκη». Ο Γληγοράκης ήταν ένας ψαράς που απαρνήθηκε τη θάλασσα. Οι σημερινοί ψαράδες του χωριού τον τιμωρούν κάθε Καθαρά Δευτέρα. Φτιάχνουν ένα αχυρένιο ψαρά, τον δένουν σ’ ένα γάιδαρο και τον γυρνούν σε όλο το χωριό. Όσο περνά η μέρα στήνουν μεγάλο γλέντι με τραγούδι και χορό και στη συνέχεια ρίχνουν τον Γληγοράκη σε μια βάρκα, τού βάζουν φωτιά και τη σπρώχνουν στ’ ανοιχτά.