Η GOOGLE ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΑ CHARLES PERRAULT

0

Με το σημερινό της doodle, η Google τιμά τον Γάλλο λαογράφο και συγγραφέα Σαρλ Περώ.

Ο Περώ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1628 στο Παρίσι, ένα από τα εφτά παιδιά μιας μεγαλοαστικής οικογένειας. Σπούδασε νομικά και εργάστηκε αρχικά ως υπεύθυνος των βασιλικών κτηρίων. Άρχισε να γίνεται γνωστός ως λογοτέχνης το 1660 περίπου, χάρη στα ερωτικά ποιήματα που έγραψε. Αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη της ποίησης και των καλών τεχνών. Ήταν αδελφός του Κλωντ Περώ, του αρχιτέκτονα του Λούβρου.

Ο Σαρλ Περώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη φιλολογική διαμάχη αναφορικά με την υπεροχή αρχαίων και νεότερων συγγραφέων. Το 1671 εκλέχτηκε στη Γαλλική Ακαδημία, όπου διάβασε το 1687 το ποίημά του «Ο αιώνας του Μεγάλου Λουδοβίκου» (Le siècle de Louis le Grand, 1687), εξαιτίας του οποίου η Γαλλική Ακαδημία διχάστηκε και ξέσπασε η αποκαλούμενη «Διαμάχη των Παλαιών και των Νέων». Στη διαμάχη αυτή, ο Περώ έλαβε μέρος με τους «Παραλληλισμούς των Παλαιών και των Νέων», υποστηρίζοντας την υπεροχή και τοποθετώντας σε υψηλότερη θέση τους συγχρόνους του συγγραφείς, όπως τον Μολιέρο και τον Φρανσουά ντε Παλέρμπ, από τους αρχαίους κλασικούς Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς.

Όταν λίγο καιρό αργότερα, ο Περώ αποφάσισε να καταγράψει τα κλασικά παραμύθια της εποχής του για να κοιμίζει ευκολότερα τα παιδιά του δεν θα μπορούσε στα σίγουρα να πιστέψει ότι οι εξωραϊσμένοι μύθοι του θα εγκαινίαζαν ένα νέο λογοτεχνικό είδος. Το 1695, σε ηλικία 62 ετών, εγκατέλειψε τις περισσότερες από τις κυβερνητικές του θέσεις και τα εκτελεστικά του καθήκοντα σε λογοτεχνικές εταιρίες και καλλιτεχνικούς ομίλους, αφιερώνοντας πια τη ζωή του στη συγγραφή αλλά και την οικογένειά του. Αποφάσισε να καταγράψει τα προφορικά παραμύθια της εποχής του, που κυκλοφορούσαν εδώ και χρόνια στα στόματα των γονέων της Γαλλίας αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης, περιβάλλοντάς τα βέβαια με την απαραίτητη δόση λογοτεχνικότητας και αλλάζοντας συχνά τα τέλη τους, ώστε να είναι διδακτικές οι ιστορίες και να μεταφέρουν ηθικά μηνύματα, στα πρότυπα των μύθων του Αισώπου.

Τα παραμύθια του Περώ αποτελούσαν, λοιπόν, μια εξωραϊσμένη μεταγραφή προφορικών μεσαιωνικών παραδόσεων που μεταφέρονταν από γενιά σε γενιά και χρησιμοποιούνταν για να κοιμίσουν οι γονείς τα παιδιά τους. Αρχικά κυκλοφόρησαν σε μια συλλογή οχτώ λαϊκών μύθων. Παρά το γεγονός ότι τα παραμύθια ήταν ήδη γνωστά στον καιρό του, παρέμεναν πάντα σε προφορική μορφή και ήταν η δική του πένα που θα τα έσωζε από τη λήθη και θα τα ενθρόνιζε στην περίβλεπτη λογοτεχνική θέση που κατέχουν σήμερα, δίνοντάς τους ταυτοχρόνως και διδακτική χροιά παραλλάσσοντας τα τέλη τους.

Οι εξωραϊσμένοι αυτοί προφορικοί λαϊκοί μύθοι εκδόθηκαν το 1697 σε αυτόνομο τόμο («Histoires ou Contes du Temps passe» – «Ιστορίες και Διηγήματα από τα Περασμένα»), ο οποίος δημοσιεύτηκε με το όνομα του μικρότερου γιου του Περώ, Πιερ, καθώς ο Σαρλ φοβόταν την κατακραυγή των φιλολογικών του αντιπάλων. Αν και το σύγγραμμα με τις παιδικές ιστορίες που θα γεννούσε ένα ολοκαίνουριο λογοτεχνικό είδος, αυτό των παραμυθιών, θα έμενε γνωστό με τον υπότιτλό του «Ιστορίες της Μητέρας μου της Χήνας» («Les Contes de ma Mere l’Oie).

Η έκδοση γνώρισε άμεση επιτυχία και έγινε αυτομάτως γνωστή στους λογοτεχνικούς κύκλους της Ευρώπης, εγκαινιάζοντας ένα λογοτεχνικό είδος που ερχόταν για να μείνει και να γνωρίσει ιδιαίτερη άνθηση αργότερα με τους μεγάλους παραμυθάδες της ευρωπαϊκής ηπείρου, όπως οι αδελφοί Γκριμ.

Τα παραμύθια του βασίζονταν μεν σε παραδοσιακούς ευρωπαϊκούς μύθους του Μεσαίωνα, ο συγγραφέας ωστόσο τα επικαιροποίησε με στοιχεία της εποχής του και άλλαξε το πλαίσιό τους ολοσχερώς, ώστε να είναι πια διδακτικές παιδικές ιστορίες. Ήταν αυτό που θα τον μετέτρεπε σε «πατέρα του παραμυθιού», αλλά και το γεγονός φυσικά ότι ήταν αυτός που περιέσωσε τους προφορικούς θρύλους από τη λήθη των αιώνων.Τα πεζά κείμενα του  ψυχαγώγησαν πράγματι τα παιδιά και κατέκτησαν αμέσως το ευρωπαϊκό κοινό, κάνοντας μια σειρά από δημοφιλείς παιδικούς ήρωες, όπως η Σταχτοπούτα, η Ωραία Κοιμωμένη, η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Κοντορεβυθούλης και ο Παπουτσωμένος Γάτος, να περάσουν στην αθανασία.

Ο Σαρλ Περώ άφησε την τελευταία του πνοή στο Παρίσι στις 16 Μαΐου 1703, σε ηλικία 75 ετών. Η συλλογή του είχε ήδη γνωρίσει πολλές εκδόσεις και μεταφράσεις. Μετά το θάνατό του, μεταξύ του 1842 και του 1913, κυκλοφόρησαν 233 εκδόσεις των παραμυθιών του από περισσότερους από 60 οίκους.