24 ΩΡΕΣ ΜΑΜΑ: ΜΑΡΚΕΛΛΑ ΔΗΜΟΥ

0

Το 24ωρο της Μαρκέλλας Δήμου, υπεύθυνης έκδοσης του Τaλκ

06:45 Ο πρώτος ήχος της ημέρας, το ξυπνητήρι, που πολλές φορές αντικαθίσταται από το δειλό γρύλισμα του σκύλου που περιμένει υπομονετικά για την πρωινή βόλτα του. Ξυπνάω τα αγόρια και ετοιμάζω το πρωινό τους, όσο εκείνα ντύνονται. Για έναν περίεργο λόγο, ξυπνούν με κέφι και καλή διάθεση, είναι -όπως κι εγώ- πρωινοί τύποι.
Νομίζω πως με τρία παιδιά η κουζίνα είναι σε αδιάκοπη χρήση. Αγγουράκια, καροτάκια, σάντουιτς και βρασμένα αυγά εκκινούν τον καθημερινό μαραθώνιο μαγειρικής.
07:30 Αποχαιρετώ τα αγόρια στο σχολικό και συνεχίζω τη βόλτα με τον βενιαμίν της οικογένειας, το δίχρονο Λαμπραντόρ.
08:00 Επιστρέφω τον σκύλο στο σπίτι και κατευθύνομαι στο κοντινό δασάκι όπου τρέχω για μισή ώρα, τις περισσότερες φορές της εβδομάδας. Στο μεταξύ, η μικρή μου κόρη έχει φάει και ντυθεί παρέα με τον μπαμπά της και με περιμένει να την πάω σχολείο.
08:45 Αφήνω την κόρη μου στον παιδικό σταθμό, ο οποίος για καλή μας τύχη βρίσκεται δίπλα στο σπίτι μας.
09:30 Πίνω τον πρώτο πρωινό καφέ στο γραφείο. Ακολουθούν κι άλλοι, πολλοί μέσα στην ημέρα… ο καφές είναι η πιο αγαπημένη μου συνήθεια. Η ομάδα του Τaλκ είναι ήδη εκεί. Ραντεβού, τηλέφωνα, επικοινωνία με συντάκτες και το γνωστό κυνήγι της διαφημιστικής αγοράς, διανθίζονται από χαλαρές κουβέντες για τα παιδιά μας, για ένα βιβλίο ή μια ταινία.
16:20 Αποχωρώ από το γραφείο με δουλειά για το σπίτι. Πάντα.
16:30 Παραλαμβάνω τα παιδιά από το σχολικό. Η μικρή μου κόρη έχει επιστρέψει νωρίτερα, μαζί με την κοπέλα που τη φροντίζει τις ώρες που λείπω. Καθόμαστε όλοι μαζί στο τραπέζι και τσιμπολογάμε διάφορα (τα παιδιά έχουν φάει στο σχολείο), λέμε τα νέα της ημέρας και οργανώνουμε το πώς θα διαχειριστούμε τον χρόνο που μας απομένει. Ο επτάχρονος Άγγελος μελετά στο σχολείο, οπότε έχει περισσότερες επιλογές… ο εννιάχρονος Γιώργος πρέπει πρώτα να διαβάσει. Χρειάζεται περίπου μία ώρα. Είμαι πολύ τυχερή γιατί τα παιδιά μου δεν μαλώνουν σχεδόν ποτέ. Παίζουν πολύ στον κήπο, ασχολούνται με τον σκύλο, απασχολούν με διάφορους αστείους τρόπους τη μικρή αδερφή τους, την ώρα που εγώ ετοιμάζω το φαγητό της επόμενης ημέρας. Το πρόγραμμά τους δεν είναι πιεσμένο τις καθημερινές, ο Γιώργος πηγαίνει κολυμβητήριο μία φορά την εβδομάδα και παίζει ποδόσφαιρο και μπάσκετ, τα δύο τελευταία όμως συμβαίνουν το Σαββατοκύριακο και τα έχει αναλάβει ο μπαμπάς. Και στην Ιωάννα αρέσει να κολυμπά. Ο Άγγελος προτιμά να ξεκουράζεται και δεν θέλει να κάνει τίποτα εξωσχολικό (εκτός από τα κινέζικα που μαθαίνει, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Τα -ελεύθερα-δραστηριοτήτων-απογεύματα οδηγούν σε μια πιο χαλαρή και ήρεμη καθημερινότητα. Τα προτιμώ, και φέτος τα επεδίωξα. Μ’ αρέσει να είμαστε σπίτι, να μελετήσουν με την ησυχία τους, να πάμε μια βόλτα με τον σκύλο. Η Παρασκευή είναι η μέρα που καλούν τους φίλους τους στο σπίτι, η μέρα που μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν, να παίξουν play-station, να δουν ταινία, να φάνε το αγαπημένο τους «τυλιχτό» σουβλάκι….
20:00 Το ντους αυτήν τη φορά σε αδιάκοπη λειτουργία. Μπάνιο, βραδινό με τον μπαμπά που έχει επιστρέψει από τη δουλειά και… απόσυρση. Προσπαθούμε να είναι τα παιδιά στα κρεβάτια τους στις 20:30… Τολμώ να μοιραστώ με τους αναγνώστες το γεγονός ότι ακόμη και τώρα «κοιμίζουμε» τα παιδιά μας… και να ομολογήσω ότι για μένα είναι η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας. Η Ιωάννα προτιμά τον μπαμπά της (οιδιπόδειο;), ενώ τα αγόρια θέλουν το παραμύθι της μαμάς.
21:00 Τα παιδιά έχουν κοιμηθεί… ο σκυλάκος όμως περιμένει τη βραδινή βόλτα του, την οποία αναλαμβάνει όποιος δεν έχει προλάβει να βγάλει τα ρούχα της δουλειάς ακόμη.
22:00 Καθόμαστε στο μπαλκόνι ή στον καναπέ, χαζεύοντας τηλεόραση και μιλώντας για την ημέρα μας. Δουλειά, σχολείο, προγραμματισμός ιατρικών επισκέψεων, οικονομικές εκκρεμότητες που δεν τελειώνουν ποτέ… ταξίδια που ονειρευόμαστε, αυτή είναι η βραδινή μας ατζέντα.
23:00 Ανοίγω τον υπολογιστή μου για να τελειώσω τη δουλειά που έχω φέρει το γραφείο.
24:00 Φτιάχνω τα σνακ της επόμενης ημέρας και ετοιμάζω τα ρούχα των παιδιών.
01:00 Συνειδητοποιώ ότι με έχει πάρει ο ύπνος με κάποιο από τα βιβλία μου στο χέρι…. και ρυθμίζω το ξυπνητήρι στις 06:45 ακριβώς.

Το πιο δύσκολο στοιχείο της δουλειάς μου είναι η ισορροπία εργασίας/οικογενειακής ζωής που έχω επιλέξει να κρατήσω, ισορροπία που πολλές φορές με κρατά μακριά από το γραφείο. Το πιο συναρπαστικό κομμάτι της ζωής μου ως μαμάς είναι οι χαρές των παιδιών μου, η στιγμή που κατεβαίνουν από το σχολικό, οι φίλοι τους, τα ταξίδια που κάνουμε μαζί.

Τι ονειρεύομαι για την οικογένειά μου και για μένα; Να είναι τα παιδιά μου υγιή και χαρούμενα, να τα βλέπω να αλλάζουν και να μεγαλώνουν, να μπορέσουν να κάνουν αυτό που ονειρεύονται. Να ανακτώ σιγά σιγά κομμάτια προσωπικού χρόνου και να μπορέσω να τα αφιερώσω στον σύζυγό μου που υπομονετικά και με κατανόηση βλέπει τη γυναίκα που ερωτεύτηκε να είναι πιο πολύ «μαμά» και την περιμένει να επιστρέψει…