ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2012

Καμιά φορά το μικρό είναι πιο μεγάλο από όσο νομίζουμε, ενώ –από την άλλη– το ενήλικο δεν μπορεί να καταπιέσει την ανατρεπτική παιδικότητά του. Και εξηγούμαι: ο τετράχρονος γιος μου έχει από μικρός διάφορες περίεργες προτιμήσεις και ιδιοτροπίες. Όπως τα περισσότερα τετράχρονα εξάλλου. Σε κάποιες από αυτές τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας δεν δίνουμε καμία σημασία, σε μερικές υποχωρούμε σιωπηλά, με άλλες γελάμε, κάποιες όμως δοκιμάζουν τα νεύρα και τις αντοχές μας. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, άλλο είναι να στοιχίζεις με χάρακα το μαξιλάρι σου πριν κοιμηθείς, άλλο είναι να μη θέλεις να βρέξεις τα μαλλιά σου ενώ είσαι μέσα στο νερό, άλλο να φοράς μονάχα τις μπλούζες που έχουν γιακά και τρία κουμπάκια, άλλο να ζητάς νερό, και μετά μισό κρύο-μισό ζεστό, και μετά «όχι έτσι, πρώτα το κρύο και μετά το ζεστό». Κάθε ένα χωριστά μπορεί κανείς να το θεωρήσει αστείο και χαριτωμένο. Όλα αυτά μαζί, όμως, θα έφερναν ακόμη και τον Δαλάι Λάμα σε κρίση υστερίας και θα τον έστελναν στον κοντινότερο ψυχολόγο.
Έτσι κι έγινε λοιπόν. Με ένα πακέτο ζωγραφιές υπό μάλης (οι οποίες ήταν όλες απαράλλακτα ίδιες μεταξύ τους, σαν χρωματιστές φωτοτυπίες), κάθισα σε έναν αναπαυτικό καναπέ και διατύπωσα όλες τις παραπάνω ανησυχίες στον καθ’ ύλην αρμόδιο. Γιατί, γιατρέ μου, ζωγραφίζει συνέχεια το ίδιο; Και γιατί θέλει να φορά συνέχεια το ίδιο; Γιατί απλά είναι παιδί. Και τα περισσότερα παιδιά είναι πολύ πιο συντηρητικά από όσο νομίζουμε. Η ρουτίνα είναι το δικό τους αλεξίπτωτο στην ελεύθερη πτώση προς την ενηλικίωση. Κάθε μικρή αλλαγή που αποφασίζουν να κάνουν μόνα τους είναι ένα περήφανο βήμα μέσα στον κόσμο των μεγάλων. Και κάθε εμμονή σε μία συνήθεια αποκαλύπτει τον φόβο τους για τον κόσμο αυτόν. Περνάει, γιατρέ μου; Περνάει… όταν καταλάβουν τη δύναμη της απόφασης. Η απόφαση είναι η ειδοποιός διαφορά και η κινητήριος δύναμη της ενήλικης ζωής.
Ο Άγγελος αποφάσισε να δοκιμάσει και μπλούζες χωρίς γιακά και τρία κουμπάκια. Τη στιγμή που αποφάσιζα να δοκιμάσω άλλη φορεσιά στο Τaλκ. Και τα δύο συνέβησαν μετά από σκέψη και με απέραντη αγάπη για τα «παλιά ρούχα μας». Αφού ήταν αυτά που με ενθουσιασμό πρωτοδιαλέξαμε. Με τον ίδιο σαρωτικό ενθουσιασμό διαλέξαμε και τα καινούργια. Κοιταχτήκαμε μαζί στον καθρέφτη. Οι ίδιοι είμαστε, τα ρούχα μας είναι διαφορετικά. Αποφασίσαμε ότι μας αρέσουν. Και ευχόμαστε να αρέσουν και σε εσάς.