ΑΠΟΨΕΙΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 από Μαρκέλλα Δήμου 9 Οκτωβρίου, 2012 από Μαρκέλλα Δήμου 9 Οκτωβρίου, 2012 0 Πότε έγινε η γέννα μια μακρινή ανάμνηση; Πότε έμαθα να αποκωδικοποιώ το κλάμα σου και να νοηματοδοτώ τον κάθε σου ήχο; Πότε μετατράπηκε το μπάνιο σου από την πιο αγχωτική διαδικασία στην πιο όμορφη στιγμή της ημέρας; Πότε σου αγόρασα το πρώτο βιβλίο σου; Πότε μου χαμογέλασες; Πότε με φώναξες; Πότε με μάλωσες; Πότε με είπες μαμά; Πότε γέλασες μέχρι δακρύων; Πότε έγιναν οι φακές το χειρότερό σου; Πότε έκανες το πρώτο σου μπάνιο στη θάλασσα; Πότε φοβήθηκες το σκοτάδι; Πότε αποφάσισες ότι η μαύρη μπλούζα με το πράσινο ψάρι είναι η αγαπημένη σου; Πότε τη φόρεσες μόνος σου; Πότε μου είπες ότι δεν θα ξαναφορέσεις μπλουτζίν; Πότε έμαθες να γράφεις το όνομά σου; Και το ξέχασες ξανά; Πότε μου ζήτησες αδερφάκι; Πότε κόλλησες το στόμα σου στην κοιλιά μου για να του δώσεις φιλί για καληνύχτα; Πότε τον κράτησες αδέξια πρώτη φορά στην αγκαλιά σου; Πότε του έδωσες τα χεράκια σου για να κάνει τα πρώτα του βήματα; Πότε έκλαψες μαζί του όταν έκανε το πρώτο του εμβόλιο; Πότε μου είπες ότι είναι ο πιο αγαπημένος σου φίλος; Και πότε ότι δεν τον αντέχεις; Πότε τον κορόιδεψες ότι δεν ξέρει ποδήλατο χωρίς βοηθητικές; Και του έδωσες ένα φιλί όταν έβγαλε τη μία; Πότε κοιμηθήκατε στο ίδιο κρεβάτι γιατί το καπέλο σου πάνω στον καλόγερον σχημάτιζε μία «φοβιστική» σκιά στον τοίχο; Πότε κοιμήθηκες στον καλύτερό σου φίλο, και ο αδερφός σου στο κρεβάτι σου και το σπίτι ήταν μισογεμάτο; Πότε είδα τα κεφαλάκια σας να φεύγουν παρεούλα μέσα από το παράθυρο του σχολικού; Και πότε αποχαιρετήσατε ο ένας τον άλλον όταν εσύ έγινες πρωτάκι; Πότε έγινες πρωτάκι; Πότε ήρθατε να δείτε εμένα και τη μικρή σας αδερφή στο μαιευτήριο; Και πέσατε στην αγκαλιά μου με αμηχανία και παράπονο; Πότε μου είπε στο τηλέφωνο «Μαμά, γύρνα, σου λείπω», και τον διόρθωσες δασκαλίστικα: «Μου λείπεις, μαμά»; Πότε μου είπατε ότι είναι «λίγο άσχημη» και «σαν αγόρι» και πότε ότι είναι η πιο όμορφη αδερφή του κόσμου; Πότε φυσήξατε με όλη σας τη δύναμη για να σβήσετε το πρώτο της κερί; Ήμουν εκεί, παρούσα, σε όλες αυτές τις μικρές μεγάλες στιγμές; Άρα τόσο ευτυχισμένη. Που έσβησα το πρώτο κερί τρεις φορές… και μια για το Τaλκ, τέσσερις. Χρόνια πολλά, μικρή μου − χρόνια πολλά, Τaλκ. γενέθλιαΧρόνια πολλά 0 FacebookTwitterPinterestEmail Προηγούμενο άρθρο ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ Επόμενο άρθρο ΛΙΓΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ-ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2012 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Αγάπη, πάνω από όλα Είναι άξιο μίμησης το εκπαιδευτικό μοντέλο της Σιγκαπούρης; Και τότε ο κακός ο λύκος… Η σημασία του “κακού” στα παραμύθια «Χριστούγεννα», «Xάπι», «EΣΥ» Γράμμα μιας μαμάς προς τον Άγιο Βασίλη Λαστ Κρίστμας