ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΤΕ ΜΕ ΤΙΣ ΤΣΑΝΤΕΣ ΣΑΣ ΜΑΚΗΣ…

Παιδιά που γράψατε με τις τσάντες σας ΜΑΚΗΣ (ή μάλλον ορισμένα από εσάς, όσα πράξατε, όσα γνωρίζατε και μπορούσατε να μιλήσετε) έχετε καταλάβει πως είστε ηθικοί αυτουργοί στον θάνατό του; Είτε λόγω των πράξεών σας είτε λόγω της σιωπής ή της αδιαφορίας σας; Έχετε καταλάβει τι σημαίνει λεκτική, ψυχική ή και σωματική κακοποίηση και πού μπορεί να οδηγήσει;

Δεν θα σας πάρω από το χέρι να σας παρηγορήσω, σας απευθύνω τον λόγο οργισμένη, όπως ακριβώς τον απευθύνω στον συνομήλικό σας γιο μου, ως σε δεκατετράχρονα που κινείστε ελεύθερα, γκομενίζετε, ίσως έχετε κάνει σεξ, βγάζετε γλώσσα στους γονείς και στους καθηγητές σας, φέρεστε με ηλιθιότητα όπου σταθείτε κι όπου βρεθείτε, ποστάρετε μαλακίες στο TikTok, απαιτείτε να μην έχετε όρια και θεωρείτε εαυτ@ς “μεγάλα” (ορθώς, γιατί μεγάλα είστε πια). Κάποια ΣΚΑΣΤΕ και κάποια άλλα ΜΙΛΗΣΤΕ.

Φυσικά, τεράστια ευθύνη έχουν και οι φροντιστές σας, γονείς, κηδεμόνες, εκπαιδευτικοί, τεράστια ευθύνη έχει και η κοινωνία, αλλά πρώτα φταίτε ΕΣΕΙΣ. Είναι πολύ αργά για χαϊδολογήματα και η λέξη “κωλόπαιδα” μου μοιάζει ελάχιστη για αυτό που είστε.

Ούτε στα τέσσερα δεν δικαιολογείται η βία. Όχι στα δεκατέσσερα. Κανένα άλλοθι δεν σας δίνει ούτε η εφηβεία ούτε η πανδημία ούτε η κρίση ούτε οτιδήποτε άλλο σας ταλανίζει. Τουναντίον, όλα τα παραπάνω θα έπρεπε να είναι αφορμή για να γίνετε άνθρωποι και όχι υπάνθρωποι.

Εύχομαι, στη μνήμη του συμμαθητή σας, του “φίλου” σας, να πληρώσετε για τις πράξεις σας με τύψεις που θα σας βασανίζουν μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Είναι πολύ αργά για δάκρυα, για “ήταν το καλύτερο παιδί” και για στόματα που ανοίγουν κατόπιν “εορτής”. Όσοι τον κοροϊδεύατε, όσοι γνωρίζατε και δεν μιλούσατε τον σκοτώσατε. Και πάτε και γράφετε με τις τσάντες σας ΜΑΚΗΣ μπας και εξιλεωθείτε… Ντροπή σας.