ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΤΕ ΔΕ ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΝΕΚΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠ’ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ από Τaλκ 6 Δεκεμβρίου, 2019 από Τaλκ 6 Δεκεμβρίου, 2019 0 Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια της μητέρας τους την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί – Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια. Δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας δεν είναι πια απ’ τη στέρηση μα από την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι. Γιάννης Ρίτσος, «Σχήματα της απουσίας ΙΙ» (1958) 0 FacebookTwitterPinterestEmail Προηγούμενο άρθρο “ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ;” ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ Επόμενο άρθρο ΟΙ ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΙΑΝΟ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Αγάπη, πάνω από όλα Είναι άξιο μίμησης το εκπαιδευτικό μοντέλο της Σιγκαπούρης; Και τότε ο κακός ο λύκος… Η σημασία του “κακού” στα παραμύθια «Χριστούγεννα», «Xάπι», «EΣΥ» Γράμμα μιας μαμάς προς τον Άγιο Βασίλη Λαστ Κρίστμας