ΑΠΟΨΕΙΣ #ΟΧΙΑΛΛΟΙΓΕΡΟΙΣΤΟΤΑΪΜΛΑΪΝΜΟΥ από Σουζάνα Παπαφάγου 18 Ιουλίου, 2019 από Σουζάνα Παπαφάγου 18 Ιουλίου, 2019 0 Ξαφνικά όλα γίνονται βιαστικά… Να γεννηθούμε πριν καν συλληφθούμε… Να σπουδάσουμε πριν καν τελειώσουμε το σχολείο… Να κάνουμε γάμους πετυχημένους πριν καν βουτήξουμε στις ομορφιές τού έρωτα… Να κάνουμε παιδιά πριν καν αγαπήσουμε ο ένας τον άλλο… ΝΑ ΠΟΣΤΑΡΟΥΜΕ πώς θα είμαστε στα 80 μας, ενώ είμαστε ακόμα νέοι… Να μην ζήσουμε ούτε μια στιγμή δίχως να βιαστούμε να την «ξαποστείλουμε»… Γιατί; Μήπως γιατί φοβόμαστε τον πόνο για την απώλεια αν αφεθούμε και συνδεθούμε; Μήπως προσπαθούμε να ξορκίσουμε το κακό; Ποιο είναι το κακό; Μήπως η ίδια η ζωή που κολυμπά στον ωκεανό του χρόνου; Ας είναι… Εγώ να προτείνω κάτι; Μήπως να ξεκινήσουμε να μάθουμε κολύμπι για αρχή δίχως μπρατσάκια; Έπειτα να κάνουμε μακροβούτια δίχως φόβο… Και απλά να αφήσουμε το ένστικτο της ζωής να κάνει τα δικά του; Λέω τώρα… 0 FacebookTwitterPinterestEmail Προηγούμενο άρθρο PARK YOUR CINEMA KIDS: ΜΠΑΜΠΙ Επόμενο άρθρο Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΛΙΟΝΤΑΡΙΩΝ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Αγάπη, πάνω από όλα Είναι άξιο μίμησης το εκπαιδευτικό μοντέλο της Σιγκαπούρης; Και τότε ο κακός ο λύκος… Η σημασία του “κακού” στα παραμύθια «Χριστούγεννα», «Xάπι», «EΣΥ» Γράμμα μιας μαμάς προς τον Άγιο Βασίλη Λαστ Κρίστμας