ΜΙΑ ΠΑΠΙΑ ΜΑ ΠΟΙΑ ΠΑΠΙΑ

0

Ο Κρίστοφερ Τζένκινς -παραγωγός των «Επιτέλους φτάσαμε σπίτι» και «Ώρα για σερφ»,  animator της Disney στα «Η μικρή γοργόνα», «Η πεντάμορφη και το τέρας», «Αλαντίν», «Ο βασιλιάς των λιονταριών», «Ποκαχόντας», «Η Παναγία των Παρισίων»- κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με μία απολαυστική ταινία κινουμένων σχεδίων για τον μεγαλύτερο μπελά όλων: την οικογένεια! Μια πάπια μα ποια πάπια!

Μια ταινία με εντυπωσιακά εναέρια ακροβατικά, ξεκαρδιστικούς χαρακτήρες, γραφικά τοπία, πολύ χιούμορ και συναίσθημα, που παρακολουθεί μια ετερόκλητη και διασκεδαστική παρέα πουλερικών, καθώς ψάχνει τον δρόμο της και τελικά βρίσκει την άνευ όρων αγάπη.

Σύνοψη: Δύο ορφανά παπάκια, η δυναμική, μόλις 16 ημερών Τσι και ο μικρότερος αδελφός της Τσάο, αποχωρίζονται από το σμήνος τους κατά λάθος εξαιτίας του φιγουρατζή ιπτάμενου Πενγκ, μιας αρσενικής χήνας που είναι ελεύθερο πνεύμα, ένας εργένης που προτιμά χίλιες φορές τα παράτολμα εναέρια ακροβατικά, αντί να συμμετέχει στις προετοιμασίες των υπολοίπων για την ετήσια μετανάστευση

Τα φοβισμένα παπάκια ζητάνε τη βοήθεια του Πενγκ για να επιστρέψουν στο σμήνος τους. Εκείνος αρνείται, αλλά ένας τραυματισμός στη φτερούγα του τον αναγκάζει να αλλάξει γνώμη. Οι τρεις τους θα ζήσουν μια μοναδική περιπέτεια, με εμπόδια και δυσκολίες που θα τους φέρει όμως πραγματικά κοντά. Ο Πενγκ αποδεικνύεται τελικά η καλύτερη πατρική φιγούρα που θα μπορούσαν να έχουν αυτά τα δύο ορφανά παπάκια!

Μια πάπια μα ποια πάπια (Duck Duck Goose)

23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ

Σκηνοθεσία: Κρίστοφερ Τζένκινς

Σενάριο: Κρίστοφερ Τζένκινς, Ρομπ Μούιρ, Σκοτ Άτκινσον, Τέγκαν Γουέστ

Στην ελληνική μεταγλώττιση ακούγονται: Μανώλης Γιούργος, Γιάννης Υφαντής, Γιώτα Μηλίτση, Αλεξάνδρα Λέρτα, Χρύσα Σαμαρά, Ντίνος Σούτης, Γιώργος Σκουφής, Ιφιγένεια Στάικου, Νίκος Παπαδόπουλος

Ειδικά Εφέ: Έρικ Μάτσον

Μοντάζ: Λίζα Λίντερ Σίλβερ

Μουσική: Μαρκ Ισάμ

Διάρκεια: 1 ώρα και 31 λεπτά

ΈΝΑΣ ΦΤΕΡΩΤΟΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Πενγκ (με τη φωνή του Νίκου Παπαδόπουλου)

Παίζει μπάλα μόνος του, αποποιείται το ομαδικό πνεύμα και είναι ένας θρασύς επαναστάτης. Το σμήνος έχει το μότο «πουλιά ενωμένα ποτέ νικημένα», αλλά ο Πενγκ διαφωνεί εντελώς και κοιτάζει μόνο την καλοπέραση του. Είναι ένας συνηθισμένος νεαρός, ένας ανεύθυνος τύπος που ζει τη στιγμή. Μια μέρα θα χρειαστεί βοήθεια, αλλά επειδή είναι νάρκισσος θα χρειαστεί μια μεγάλη ανατροπή για να αλλάξει στάση ζωής. Καθώς το σμήνος του ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει τη μεγαλύτερη πρόκληση, την ετήσια μετανάστευση, η ανατροπή έρχεται όταν δύο παπάκια, η Τσι και ο Τσάο, χάνονται και μπλέκουν στα πόδια του Πενγκ για να αποκαλύψουν τελικά μια πιο τρυφερή πτυχή του χαρακτήρα του.

Τσι (με τη φωνή της Αλεξάνδρας Λέρτα)

Μια έξυπνη μικρή πάπια, με πολύ θράσος. Έχει απογοητευτεί ήδη δεδομένου της μικρής ηλικίας της και δεν ντρέπεται να λέει ανοιχτά τη γνώμη της. Εκνευρίζει τον Πενγκ, γιατί παίρνει πρωτοβουλίες, ενώ διατηρεί την επιφυλακτικότητα της απέναντι του και πολλές φορές είναι πιο ώριμη από αυτόν. Η δυναμικότητα της και το πείσμα της την κάνουν να μοιάζει με ξερόλα, αλλά το κίνητρο της είναι η βαθιά και αδιαμφισβήτητη αγάπη για τον αδελφό της Τσάο. Μπορεί να μοιάζει σκληρή, αλλά είναι ένα μικρούλι (μόλις 16 ημερών), εύθραυστο κορίτσι που ψάχνει την αγάπη και την τρυφερότητα της οικογένειας. Με τον καιρό νιώθει ζεστασιά με τον Πενγκ και αναρωτιέται αν θα μπορούσε να είναι η οικογένεια που αναζητά…

Τσάο (με τη φωνή της  Γιώτας Μηλίτση)

Ένα ζωηρό, δραστήριο, γουρλομάτικο παπί γεμάτο ενέργεια και περιέργεια. Αγνοεί παντελώς τους κινδύνους και έχει το συνήθειο να περιφέρεται στις πιο ακατάλληλες στιγμές. Είναι αχόρταγος και θα μπουκώσει οτιδήποτε για να χορτάσει την ατελείωτη πείνα του! Αποζητά την αγάπη και νιώθει την ανάγκη να ανήκει κάπου. Η αφιλτράριστη αθωότητα του τού επιτρέπει να δει κάτι ξεχωριστό στον Πενγκ.

Μπαντζού (με τη φωνή του Μανώλη Γιούργου)

Ένα αιλουροειδές με πυκνό τρίχωμα, ιδανικό για τους σκληρούς χειμώνες της βόρειας Κίνας. Δεν έχει καμία σχέση με κατοικίδιο και ξετρελαίνεται να παίζει με τα θηράματα του πριν τα κατασπαράξει. Προτιμά την εύκολη λεία και αποφεύγει να κυνηγάει ζώα που αντιστέκονται. Η μοναδική φορά που έμπλεξε σε μάχη που δεν κέρδισε ήταν με τη μητέρα του Πενγκ που προστάτευε τη φωλιά της. Έχασε μάλιστα ένα μάτι, αλλά και την αξιοπρέπεια του. Είναι το πρώτο αιλουροειδές που διακατέχεται από συμπτώματα διαταραχής πολλαπλής προσωπικότητας. Είναι απίστευτα διασκεδαστικός και πανέξυπνος. Διψάει να πάρει εκδίκηση από τον Πενγκ, αλλά γνωρίζει ότι δεν τα βάζεις με ένα πουλί τέτοιου μεγέθους. Οπότε όταν μαθαίνει τα νέα ότι ο Πενγκ είναι τραυματισμένος και δεν μπορεί να πετάξει, αρπάζει την ευκαιρία και δεν θα σταματήσει μέχρι να τον εντοπίσει.

Τζιντζίνγκ και Μπινγκ (με τις φωνές της Ιφιγένειας Στάικου και του Γιάννη Υφαντή)

Η Τζιντζίνγκ είναι η αγαπημένη του Πενγκ και η μόνη ιπτάμενη στο σμήνος που μπορεί να τον κουμαντάρει. Έχει παραδειγματική αρχηγική ικανότητα και φοβερές ικανότητες πτήσης. Είναι τρυφερή, έξυπνη με πολύ καλό ένστικτο. Όταν ο Πενγκ της λέει ότι επιλέγει να μην μεταναστεύσει με το σμήνος, εκείνη ανησυχεί και θυμώνει. Η ομαδική δουλειά είναι άλλωστε το παν για εκείνη. Είναι η μόνη χήνα που βλέπει την καλή πλευρά του Πενγκ, αλλά αυτή η άρνηση του να είναι μέρος του σμήνους σημαίνει ότι θα πρέπει να δουλέψει σκληρά για να κερδίσει πίσω την εμπιστοσύνη της. Ο πατέρας της Τζιντζίνγκ, ο Μπινγκ  είναι ψηλός, δυνατός και η επιτομή της υπευθυνότητας στον ρόλο του αρχηγού του σμήνους, το οποίο εξηγεί γιατί εκείνος και ο Πενγκ δεν θα συμφωνήσουν ποτέ σε τίποτα. Γνωρίζει πολλά για τα καιρικά φαινόμενα και τη φροντίδα των φτερούγων, γεγονός που κάνει τον Μπινγκ να θυμίζει πιλότο αεροπορικής εταιρείας.  Έχει καλές προθέσεις, αλλά το μονότονο ύφος του μάλλον προκαλεί ανία παρά γεννά έμπνευση.

Καρλ (με τη φωνή του Γιώργου Σκουφή)

Πολλοί από εμάς έχουν έναν φίλο που δεν μεγάλωσε ποτέ. Ο Καρλ είναι αυτός ο τύπος. Ζει συνεχώς τη στιγμή, χωρίς καμιά έγνοια, εκτός από το επόμενο οριακά θανατηφόρο κόλπο που θα προσπαθήσει να κάνει. Είναι εθισμένος στην αδρεναλίνη! Έχει πολύ χρόνο στη διάθεση του και έχει καλλιεργήσει μια μοναδική θεωρία για τον κόσμο. Θυμίζει έναν ανέμελο σέρφερ πολλές φορές.

Λάρρυ (με τη φωνή του Ντίνου Σούτη)

Ο Λάρρυ είναι ένας τρελόγερος 200 ετών που τα έχει κάνει και τα έχει δει όλα. Συνεπώς, αναλαμβάνει τον Πενγκ και προσφέρει συμβουλές στον νεαρό θερμοκέφαλο του σμήνους. Είναι τόσο αργός όσο γρήγορος είναι ο Πενγκ και τόσο πιστός όσο ο Πενγκ είναι αναιδής. Ο Λάρρυ είναι αληθινός φίλος για τον Πενγκ και είναι η σταθερότητα του, σε συνδυασμό με το ανυποχώρητο πνεύμα του, που τον ωθούν να ακολουθήσει τον Πενγκ στο ταξίδι του, καθοδηγώντας τον στη διαδρομή.

Στάνλεϊ και Έντνα (με τις φωνές των Γιάννη Υφαντή και Ιφιγένειας Στάικου)

Ο κόκκορας Στάνλεϊ είναι ένα παραφουσκωμένο μπαλόνι περιαυτολογίας. Ακούγεται σαν βρετανός αξιωματικός, αλλά πέρα από το φουσκωμένο του στέρνο και τη μάτσο συμπεριφορά του, στο σπίτι κουμάντο κάνει η σύζυγος του Έντνα. Η Έντνα έχει μητρική φύση. Είναι τρυφερή και καλοσυνάτη, χαρούμενη και γλυκομίλητη, αλλά αν την πειράξεις, μπορεί να εκραγεί. Ρωτήστε τον σύζυγο να σας πει! Να είστε σίγουροι ότι αυτή η δυναμική κλώσσα θα κάνει τα πάντα για να προφυλάξει τα αυγά της.

Τζάιλς και Φρέζιερ (με τις φωνές των Γιάννη Υφαντή και Ντίνου Σούτη)

Αυτές οι δύο γερανίδες είναι σαν ένα δίδυμο από ισχυρογνώμονες προέδρους. Πιστεύουν στους κανόνες, τις οδηγίες και την ευλαβική τήρηση των τύπων. Εξαιτίας της περιφρονητικής τους άποψης για τα πάντα και τους πάντες και τις ισχυρές δόσεις μαύρου χιούμορ είναι ο στόχος του Πενγκ. Στον ελεύθερο χρόνο τους απολαμβάνουν φίνο χαβιάρι, μπαλέτο και σαρκασμό.

Σημείωμα του σκηνοθέτη

Το πρώτο πράγμα που έχω να πω είναι ότι δεν ήξερα ότι θα έκανα μια βαθιά συναισθηματική ταινία για πουλερικά!

Όλα άρχισαν γιατί πιστεύω ότι οι πάπιες και οι χήνες είναι κωμικοί ηθοποιοί. Όταν ζούσα δίπλα στη λίμνη, κάθε νύχτα και ανεξαρτήτως καιρού άφηνα τα παράθυρα ανοιχτά για να ακούω κάτι που έμοιαζε με comedy club υδρόβιων πουλιών. Ίσως κάτι έμεινε από εκείνες τις νύχτες που με έπαιρνε ο ύπνος. Ένα πανούργο σχέδιο των πουλιών να βάλουν στο υποσυνείδητο μου μια ταινία κινουμένων σχεδίων για πάπιες. Το μόνο που ξέρω είναι ότι από τότε ήθελα να κάνω την ταινία.

Τρία χρόνια μετά,  η ταινία, μια ιστορία για το να είσαι γονιός, πραγματοποιήθηκε. Είναι μία ταινία για κάθε παιδί, αυτό που όλοι μας υπήρξαμε και αυτό που πολλοί μας μεγαλώνουμε. Αυτή είναι, με άλλα λόγια, η δημογραφική ομάδα στην οποία απευθυνόμαστε.

Λένε να γράφεις για αυτά που ξέρεις και αυτή η ιστορία αναπτύχθηκε από την προσωπική μου εμπειρία ως πατέρα και από τις αναμνήσεις που είχα μεγαλώνοντας σε αγροτικό περιβάλλον. Μια μέρα έσωσα μία πάπια και την έφερα σπίτι. Σας θυμίζει κάτι αυτό σε σχέση με την ταινία;

Ο ρόλος του πατέρα είναι μέρος της καθημερινότητας μου. Όταν είναι μικρά τα παιδιά ρωτάνε συνέχεια γιατί αυτό και γιατί εκείνο. Στην αρχή έχει πλάκα, μετά είναι ενοχλητικό. Μετά πάλι χαριτωμένο, μέχρι να σε λιώσουν. Αργότερα, στην εφηβεία, ρωτάνε πάλι γιατί, αλλά με άλλο ύφος, ειδικά αν τους ζητήσεις να διαβάσουν τα μαθήματα τους ή να τακτοποιήσουν το δωμάτιο τους. Οπότε το σενάριο και η σκηνοθεσία της ταινίας ήταν μια μορφή θεραπείας για μένα. Ανακάλυψα ότι το να επιβιώσεις του γονεϊκού ρόλου συνοψίζεται στο μήνυμα της ταινίας που λέει πως ό,τι δίνεις, τελικά επιστρέφει σε εσένα.

Υπάρχει μία σκηνή στο τέλος της ταινίας όπου τα παπάκια είναι κάτω από τις σπασμένες φτερούγες του ήρωα μας, ενώ αυτός δεν αντέχει άλλο και τους λέει να συνεχίσουν μόνα τους. Η Τσι, ένα τοσοδούλι παπάκι, λέει ότι δεν θα τον αφήσουν, γιατί έτσι γίνεται στις οικογένειες. Ελπίζω ότι όταν ανατρέφουμε τα παιδιά μας έτσι ώστε να καταλαβαίνουν τη ζωή και τον κόσμο γύρω τους, μια μέρα θα μας πουν ότι μπορούν να αναλάβουν μια κατάσταση μόνα τους.

Η αισθητική της ταινίας ήταν καταλυτική ώστε να αποθεώσει τα τοπία της Κϊνας, όπως έκανε ο Disney με τον Bambi και τα τοπία της βόρειας Αμερικής. Πέρασα πολλά χρόνια στη Disney και είμαι θαυμαστής του Pinocchio και του Bambi. Κάθε σκηνή είναι ένας περίπατος. Ένα ανοιξιάτικο τοπίο που θες να εξερευνήσεις. Μου αρέσει το παιχνίδι του φωτός, ο τρόπος της αφήγησης μέσα από τον διάλογο και πώς κάθε σκηνή ξετυλίγει την περιπέτεια.

Αυτή η αίσθηση ζωγραφιάς δεν είναι εύκολη στον υπολογιστή, αλλά  η ομάδα των ψηφιακών εφέ τα κατάφερε τέλεια. Για ένα μικρό στούντιο, αυτή η ταινία ήταν πολύ φιλόδοξη. Η αληθοφάνεια είναι εύκολη, αλλά η υπέρβαση είναι δύσκολη. Εύχομαι το κοινό να μεταφερθεί σε έναν μοναδικό κόσμο και να ξεχάσει την πραγματικότητα.

Η ταινία δείχνει τα πάνω και τα κάτω της πατρότητας, μας κάνει να γελάμε και να κλαίμε. Είναι εγκάρδια και αν είσαι γονιός, παππούς ή παιδί, θα αναγνωρίσεις πολλά δικά σου στοιχεία και θα χαμογελάσεις.