ΜΑΜΑ, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ

0

Σαν εργαζόμενη μαμά δύο παιδιών, είναι πολύ εύκολο να κατακλυστώ από τις καθημερινές ευθύνες της καριέρας, των παιδιών και γενικά της ζωής. Νομίζω όλοι αισθανόμαστε έτσι κατά καιρούς ανεξάρτητα από το αν υπάρχουν παιδιά ή καριέρα. Αυτή είναι και η κατάσταση κατά την οποία μπορεί να χάσουμε τις στιγμές που έχουν πραγματική σημασία.

Στις πρόσφατες διακοπές μου, είχα την ελευθερία να είμαι με τα παιδιά μου. Να παίξω μαζί τους, να τα ακούσω, να συμμετάσχω στις αγαπημένες τους δραστηριότητες και, κυρίως, να τα ευχαριστηθώ. Γυρνώντας από τις διακοπές, προσπάθησα να συνεχίσω να είμαι συνειδητά παρούσα στον χρόνο των παιδιών μου. Προσπάθησα να βρω χρόνο να απενεργοποιήσω το κινητό και τον υπολογιστή, να κλείσω την τηλεόραση, να σταματήσω να σκέφτομαι την επόμενη εργασία και τη λίστα με το τι πρέπει να κάνω. Θα έπρεπε να είναι εύκολο, σωστά; Να συγκεντρωθώ στο θέμα που είναι πιο σημαντικό την κάθε στιγμή. Αλλά όπως όλοι ξέρουμε, δεν είναι πάντα τόσο εύκολο.

Κατά τη διάρκεια αυτής της συνειδητής παρουσίας μου, εκτίμησα εκ νέου τα χαρίσματα των παιδιών μου, με κατέπληξαν με την ευγενή τους φύση και τις έξυπνες παρατηρήσεις τους για τον κόσμο παρά το νεαρό της ηλικία τους. Ανακαλύπτω, είτε μου αρέσει είτε όχι, ότι τα παιδιά μου μεγαλώνουν. Είναι σε αυτές τις καθημερινές στιγμές, τις οποίες πολύ εύκολα μπορεί να χάσεις, όπου ο τετράχρονος γιος μου μοιράζεται το κολατσιό του με τον καλύτερο φίλο του καθώς περιμένουν για την γυμναστική. Είναι η στιγμή που σκέφτομαι ποια λουλούδια να διαλέξω για το πάρτι των έβδομων γενεθλίων της κόρης μου, και εκείνη μου λέει «Μαμά, δεν χρειάζεται να είναι όλα τέλεια» και αισθάνομαι τόσο χαρούμενη που είμαι Μαμά της.

Στην καριέρα μου ως Εργοθεραπεύτρια, προσπαθώ όχι μόνο να υποστηρίζω τα παιδιά που βλέπω αλλά να συνδέομαι και με την οικογένειά τους. Κατά την αρχική μου συνάντηση αλλά και στις επακόλουθες συνεδρίες, προσπαθώ να δημιουργήσω αυθεντικές συνομιλίες με την οικογένεια σχετικά με την καθημερινότητά τους και τους λειτουργικούς τομείς που χρειάζονται ενίσχυση. Αυτό που συχνά ανακαλύπτω είναι ότι οι οικογένειες θέλουν το παιδί τους να είναι ένα πολύτιμο μέλος της οικογένειας και της κοινωνίας, να είναι ανεξάρτητο στην καθημερινότητα του και να πετυχαίνει στις προσπάθειες του. Θέλουν το παιδί να έχει αξία. Να το καταλαβαίνουν. Να χαίρεται.

Όταν ξεκινάμε το θεραπευτικό μας ταξίδι, καταλαβαίνω ότι είμαι περισσότερο ευχαριστημένη όταν οι οικογένειες με τις οποίες εργάζομαι μοιράζονται μαζί μου στιγμές αγνής χαράς και απόλαυσης. Μερικά από τα αγαπημένα μου παραδείγματα:

– Μία νεοαποκτηθείσα ελευθερία της μητέρας να μπορεί πραγματικά να παίξει με το παιδί της, χωρίς να χρειάζεται να ξοδεύει όλη την ενέργειά της για να το ρυθμίσει.

– Ένας δάσκαλος αναγνωρίζει πότε ένα παιδί δείχνει συμπόνια και άνεση για άλλο παιδί στο σχολείο.

– Τα ειλικρινή δάκρυα χαράς μιας μητέρας που είδε τον νέο ενθουσιασμό του παιδιού της για επικοινωνία (ο οποίος προηγουμένως δεν υπήρχε).

Μέσα από αυτές τις ιστορίες και τις εμπειρίες με τις οικογένειες αισθάνομαι περήφανη που είμαι εργοθεραπεύτρια και μητέρα. Για να απολαύσουμε μια στιγμή με τα παιδιά μας. Στην ημέρα της γιορτής της μητέρας, θέλω να αναγνωρίσω όλες τις μαμάδες που υποστηρίζουν τα παιδιά τους όχι μόνο για την επίτευξη του μεγαλείου αλλά και στην εκτίμηση της ομορφιάς των καθημερινών στιγμών.

Ευτυχισμένη Γιορτή της μητέρας!

Η Σταυρούλα Δρογκάρη  είναι παιδιατρική εργοθεραπεύτρια. Θα τη βρείτε στο Εργαστήρι Ψυχοκινητικής.