24 ΩΡΕΣ ΜΑΜΑ|ΚΕΛΛΥ ΣΩΚΟΥ

0

Η δημοσιογράφος, μπλόγκερ, σύζυγος του Βασίλη και μαμά της 5χρονης Γιόννας, Κέλλυ Σώκου μιλάει στο Τaλκ για το 24ωρό της.  

8:00 Μια μεγάλη πολυτέλεια που απολαμβάνουμε οικογενειακώς όσο η μικρή δεν πηγαίνει ακόμη σχολείο είναι ότι ξυπνάμε χωρίς ξυπνητήρι. Εξάλλου έχουμε εκείνη, το ξυπνητήρι των 8, που θέλει όλο το σπίτι να ακολουθήσει τους ρυθμούς της με τη φουριόζα άφιξή της στο κρεβάτι μας για καλημέρα και αγκαλιές. Τρεις φορές την εβδομάδα το πρόγραμμά μου έχει κολύμπι. Φοράω το μαγιό μου, παίρνω μαζί όλα τα απαραίτητα και ξεκινάω για το κλειστό κολυμβητήριο που βρίσκεται τρεις δρόμους από το σπίτι. Κολυμπάω περίπου 40 λεπτά χειμώνα-καλοκαίρι πράγμα που μου φτιάχνει τη μέρα όσο κι αν βαρυγκωμάω τον χειμώνα να βγω από το πάπλωμα. Εκείνες τις μέρες μπαμπάς και κόρη παίρνουν πρωινό μαζί (το ελπίζω δηλαδή), ο ένας φεύγει για το γραφείο του και η άλλη υποδέχεται την αγαπημένη της Μαρία που θα κάτσει μαζί της όσες ώρες λείπω στη δουλειά. Εγώ από την άλλη, κατευθύνομαι στο δικό μου γραφείο. Τις δύο ημέρες που δεν κολυμπάω θα μείνω λίγο παραπάνω στο κρεβάτι για να ακούσω τα δικά της παραμύθια, τις ιστορίες της όπως τις αποκαλεί, όπου μπλέκονται άλλοτε υπαρκτά κι άλλοτε ανύπαρκτα πρόσωπα, ζώα και παιχνίδια, αγαπημένοι της κινηματογραφικοί ήρωες σε μια πλοκή με φανταστικά και ρεαλιστικά στοιχεία, ενώ εγώ παρακολουθώ με αμείωτο ενδιαφέρον-αν μειωθεί θα έχουμε δράματα. Συνεχίζουμε με πρωινό χωρίς τον μπαμπά που βρίσκει ευκαιρία να κοιμηθεί λίγο παραπάνω και ετοιμαζόμαστε, απλώνοντας παράλληλα κανένα πλυντήριο, πλένοντας κανένα πιάτο, μαζεύοντας τα σκουπίδια… Υποσημείωση: Αν υπάρχει χρόνος θα βαφτώ κι αν το δει, θα πρέπει να την αφήσω να με βάψει, οπότε πρέπει να υπάρχει πολύς χρόνος…

10:30 Βρίσκομαι ήδη στο γραφείο να πίνω χυμό πορτοκάλι ή πράσινο τσάι (καφές δεν παίζει, όχι) και να οργανώνω την ημέρα. Η οποία περιλαμβάνει αρκετά τηλέφωνα και e-mail (και messenger στο fb) με τους συνεργάτες μας. Εργάζομαι στο περιοδικό γεύσης του Βήματος ως υπεύθυνη ύλης και από τα χέρια μου και τα μάτια μου θα περάσουν πολλές συνταγές, κείμενα, δελτία τύπου και πληροφορίες που πρέπει να αξιολογηθούν, να επιμεληθούν και στη συνέχεια να πάρουν τον δρόμο τους για τη σελιδοποίηση ή την ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού. Κάποιες μέρες περιλαμβάνουν συνεχόμενα meetings(για την αξιολόγηση που λέγαμε αλλά και τον σχεδιασμό του τεύχους) και κάποιες άλλες πολλή χαρτούρα και μουτζούρα, αφού οι σελίδες ενός περιοδικού χρειάζονται πολλές διορθώσεις και αλλαγές προτού τις δείτε όπως τις βλέπετε. 

14:00 Lunch break στο γραφείο σημαίνει τάπερ ή κάτι ελαφρύ απέξω. Άλλοτε μοναχικό, δίπλα στο πληκτρολόγιο και άλλοτε με συναδέλφους αν τύχει και συντονιστούμε. Παράλληλα σημαίνει και ευκαιρία για τηλέφωνο στο σπίτι. Είναι η ώρα που θα μάθω πώς πέρασε στη βόλτα της, ποιο παιχνίδι παίζει τώρα και δεν μπορεί να μου μιλήσει, αν της αρέσει το φαγητό και τι θα κανονιστεί για το απόγευμα. Σε αυτό το σημείο τα μελιστάλαχτα «τι κάνεις λουλούδι μου;» μπορεί να εναλλάσσονται με οδηγίες σε ύφος φροϊλάιν Ροτενμάγιερ (βλ. Χάιντι), πράγμα που με κάνει να ανησυχώ για την ισορροπία μου και επιστρέφω στα του γραφείου μου.

18:30 Αναχώρηση από το γραφείο. Θα πρέπει να δείχνω τουλάχιστον γελοία με όλα αυτά που κουβαλάω, την τσάντα της πισίνας, την άλλη με το τάπερ, την κανονική, καμιά σακούλα από το κοντινό σουπερμάρκετ και τα ακουστικά του handsfree στ’ αφτιά με τα καλώδια να κρέμονται. Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο θα τα χρειαστώ. Είναι η ώρα που μιλάω στο τηλέφωνο είτε με κάποια φίλη είτε με κάποια συνεργάτιδα του μπλογκ, καμιά φορά και με τον άντρα μου για να τσεκάρουμε ποιος θα φτάσει πρώτος, τι έχει να κάνει κ.λπ. Συνήθως φτάνω εγώ και καλά θα κάνω να είμαι σε φόρμα. Η Γιόννα έχει τελειώσει με τις δραστηριότητες (μπαλέτο ή εικαστικά) και νιώθω ήδη απούσα που δεν την πήγα εγώ εκεί. Αν τύχει και είμαι πολύ κουρασμένη, οι ενοχές μου διπλασιάζονται. Η ώρα της επιστροφής μου είναι «κάπως», γιατί από τη μία θέλω να πάρω μια ανάσα και να επαναφορτιστώ για την υπόλοιπη μέρα και από την άλλη θέλω να είμαι διαθέσιμη για την κόρη μου που καθώς μεγαλώνει έχει μεγάλη όρεξη να με σκηνοθετεί σε δευτερεύοντες πάντα ρόλους στα αυτοσχέδια θεατρικά της. Τι γίνεται τελικά; Άλλοτε παίζω το λιοντάρι που φοράει παντόφλες και ξεντύνεται, άλλοτε μαγειρεύω με εκείνη ως βοηθό να επιμένει να ψιλοκόψει μόνη της τον μαϊντανό, άλλοτε πηγαίνουμε μαζί βόλτα ή για μπάνιο στη θάλασσα (αν πρόκειται για καλοκαίρι), άλλοτε γαργαλιόμαστε στον καναπέ με ανοιχτή τηλεόραση ή ραδιόφωνο κι άλλοτε έρχεται ο σούπερμαν (μπαμπάς της) και παίζει μαζί της πολύ καλύτερα απ’ ό,τι εγώ!

20:00 Aφίξεις και αγκαλιές. Ο μπαμπάς επιστρέφει, το τραπέζι ετοιμάζεται. Δεν καθόμαστε κάθε μέρα όλοι μαζί να φάμε και να πούμε τα νέα μας, αλλά όταν αυτό γίνεται έχει πλάκα. Κυρίως γιατί ακούμε διάφορα ωραία, όπως ότι «στο μπαλέτο δεν μιλάει κανείς, γίνεται μουγγία», «τι πινόσιμο υπάρχει;» και άλλα πολλά συνοδεία μορφασμών και ψίχουλων κάτω από το τραπέζι. Γραμμή για το ντους!

21:00 Η προετοιμασία για το κρεβάτι δεν είναι το δυνατό μας σημείο, αλλά έχουμε κάποιους μήνες που δεν τα πάμε και τόσο άσχημα. Η Γιόννα θα διεκδικήσει παρατεταμένη αϋπνία με διάφορους τρόπους και θα φάει τα μούτρα της. Νιώθω περήφανη που πλέον πάει στο κρεβάτι της ήρεμη αν και απογοητευμένη από την άσχημη κατάληξη των πραγμάτων. Το διάβασμα παραμυθιού, οι υποσχέσεις αιώνιας αγάπης, οι μικρές αυτοσχέδιες ιστορίες, τα φιλιά και οι καληνύχτες είναι αδιαπραγμάτευτα. Α! και το αναμμένο πορτατίφ. Δεν φεύγω από το δωμάτιο αν δεν έχουν διασφαλιστεί.

21:30 Αρχίζει η νυχτερινή βάρδια με πολλές επιλογές. Μαγείρεμα (σε περίπτωση που δεν προηγήθηκε), συγύρισμα, πλυντήρια, φαγητό στα τάπερ και δουλειά για το μπλογκ! Είναι η ώρα που θα γράψω, θα ψάξω θέματα, θα μιλήσω με τις συνεργάτιδές μου, θα ποστάρω, θα προγραμματίσω και θα οργανώσω τις δράσεις μας. Το 31ebdomades.grείναι το μπλογκ που δημιούργησα με αφορμή την πρόωρη γέννηση της Γιόννας στις 31 εβδομάδες κύησης. Τη δουλειά μου την κάνω συνήθως από τον καναπέ για να μπορώ να κάνω διαλείμματα μιλώντας με τον Βασίλη, βλέποντας στα αρπαχτά λίγη τηλεόραση ή τέλος πάντων τσιμπολογώντας κάτι μαζί με ένα ποτήρι μπίρα. Στα μεγάλα κέφια θα δούμε μαζί καμιά ταινία ή θα κουβεντιάσουμε ή θα βγούμε για ένα ποτό. Το καλοκαίρι, το σκηνικό μεταφέρεται στο μπαλκόνι με σιτρονέλες.

23:30 Βραδινό μπάνιο και κρεβάτι-και πολύ άργησα.. Λίγο διάβασμα, λίγη μποτέ και το φως σβήνει. Επιδιώκω να κοιμάμαι αρκετές ώρες για συγκεκριμένους λόγους υγείας αλλά και επειδή συνήθως δεν κοιμάμαι καλά. Είμαι από αυτούς τους ανθρώπους που ξυπνούν δυο και τρεις φορές μέσα στη νύχτα με το ενδεχόμενο να μην ξανακοιμηθούν μέχρι το πρωί.

Καθημερινότητα, όνειρα και πάλι από την αρχή

Το φετινό μου καθημερινό πρόγραμμα θα το αποκαλούσα έως και χαλαρό, καθώς η κόρη μου δεν πάει σχολείο και δεν χρειάζεται να θυσιάζουμε τις πρωινές ώρες ύπνου. Αλλά και του χρόνου που θα πάει, δεν θα θυσιάζονται οι πρώτες βραδινές… Την ξεκούραση έμαθα να την έχω ως προτεραιότητα καθώς – δυστυχώς και ευτυχώς – από μικρή ήρθα αντιμέτωπη με ένα πρόβλημα υγείας, έζησα την παραμυθία της καριέρας με τα 14ωρα στο γραφείο και σιχάθηκα την τελειοθηρία. Σε όλα αυτά, η πρόωρη γέννηση της κόρης μου, στις 31 εβδομάδες, ήρθε να προστεθεί για να μου δείξει τι έχει σημασία και τι όχι. Δεν θα με δεις να κυκλοφορώ στην τρίχα, δεν με νοιάζει αν έχω ρυτίδες, δεν επιδιώκω να τα προλάβω όλα, ούτε να ισορροπήσω μεταξύ μητρότητας-καριέρας-προσωπικής και κοινωνικής ζωής. Διότι ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα ισορροπήσω. Κάποιες φορές θα ρίξω τη Γιόννα, άλλες τον Βασίλη, άλλες την Κέλλυ, άλλες τη δουλειά μου, πολύ συχνά το σπίτι κι άλλες τις φίλες μου. Είμαι οκ με αυτό και δεν με πιέζω για κάτι άλλο. Γουστάρω που εργάζομαι, γιατί δεν θα μπορούσα να ήμουν μόνο μαμά στο σπίτι, χαλιέμαι όμως που λείπω αρκετές ώρες. Βάζω τα υπέρ και τα κατά και το επιλέγω. Επιλέγω να έχω ένα παιδί, να παραμένω στον γάμο μου, να επιμένω σε μια δουλειά, να κυκλοφορώ τις περισσότερες φορές άβαφη. Επιλέγω να μη με χαλάει που δεν τα προλαβαίνω όλα. Επιλέγω να ξεκουράζομαι περισσότερο αντί να πάω για παράδειγμα σε όλες τις θεατρικές παραστάσεις που θα ήθελα. Κάποια στιγμή η ρόδα γυρνάει άλλωστε.

Μία από τις πολύ συνειδητές επιλογές μου είναι και το μπλογκ μου 31ebdomades.gr. Απευθύνεται σε γονείς με εμπειρία προωρότητας και έχει στόχο να ενημερώσει και να στηρίξει. Φέτος απέκτησα και συνεργάτιδες, άλλες τρεις μαμάδες με πρόωρα παιδιά, την Τασούλα Μελισσοπούλου, την Κωνσταντίνα Χατζάκη και τη Χριστίνα Αποστολίδη (οσονούπω αναμένεται και μία ακόμη), ενώ η Χριστίνα Παντέλη επιμελείται τα εικαστικά. Το μπλογκ δεν μας αποφέρει χρήματα, αλλά πληρότητα, το αίσθημα ότι κάνεις κάτι χρήσιμο. Διοργανώνουμε μάλιστα και υποστηρικτικές συναντήσεις για γονείς με πρόωρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, κάποιες φορές παρουσία ψυχολόγου. Από τότε που κατάλαβα τι σημαίνει πρόωρη γέννα και πρόωρο μωρό, ονειρεύομαι να αλλάξουν πολλά στη χώρα μας και θέλω να βοηθήσω προς αυτή την κατεύθυνση. Για τον σκοπό αυτό το 31ebdomades ξεφεύγει από τα στενά όρια του ενημερωτικού site και στοχεύει στην κοινωνική προσφορά, δημιουργώντας μια κοινότητα γονέων που αλληοϋποστηρίζονται και διεκδικούν. Όσον αφορά το μπλογκ όμως, δεν έχω συμφιλιωθεί ακόμη με το γεγονός ότι δεν προλαβαίνω όσα θέλω, γιατί θέλω πολλά!