24 ΩΡΕΣ ΜΑΜΑ|ΝΤΙΝΑ ΝΟΜΙΚΟΥ

0

Η αλήθεια είναι ότι 24ωρο της μοντεσοριανής εκπαιδευτικού Ντίνας Νομικού, συζύγου του Κυριάκου, μητέρας του 4χρονου Δημήτρη και εγκύου στον 9ο μήνα, είναι αυτό μιας μοντέρνας μαμάς, νοικοκυράς και εργαζόμενης, χωρίς ωρολόγια ρουτίνα, αφού το πρόγραμμα της δουλειάς της δεν είναι σταθερό. Ας δούμε πώς περιγράφει η ίδια στο Τaλκ την καθημερινότητά της, λίγες ημέρες προτού φέρει στον κόσμο την κόρη της!

8-9: Αν δεν με ξυπνήσει το ξυπνητήρι που αγνοείται ή το χαρχάλεμα για ανεύρεση ρούχων του Κυριάκου, η καλύτερη εκδοχή είναι να ξυπνήσω με ένα φιλί για καλημέρα του Κυριάκου που φεύγει για το γραφείο ή με τα προμελετημένα σχέδια για την έναρξη της ημέρας του 4χρονου Δημήτρη. «Σηκώσου να τελειώσουμε το σταυρόλεξο από χθες, μανούλα» είναι το τελευταίο μότο μας. Χουζουρεύουμε στο κρεβάτι και ξεκινάμε με ένα καλό πρωινό και με μάζεμα του σπιτιού. Η αλήθεια είναι ότι όσο προχωρά η εγκυμοσύνη αυτό το ξύπνημα (λόγω της βραδινής αγρύπνιας) γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο.

9-12: Η μέρα ποικίλλει, ανάλογα με τις ανάγκες μας. Συνήθως θα πάμε για τα ψώνια του σπιτιού ή σε κάποια εξωτερική δουλειά ή και για μια βόλτα. Αυτές οι ώρες είναι μια διαφορετική εκδοχή «σχολείου» για τον γιο μας, που από επιλογή έμεινε κοντά μας αρκετά. Το εκπαιδευτικό του πρόγραμμα είναι η αληθινή ζωή, γι’ αυτό και ό,τι κάνουμε μας παίρνει αρκετό χρόνο. Τόσα χρόνια που γίνεται αυτό, τρομάζω ευχάριστα με το πόσο λειτουργικός και κοινωνικός έχει γίνει στο επίπεδο της γειτονιάς ο Δημήτρης και ταυτόχρονα με το πόσο υπομονετική είμαι εγώ ώρες ώρες!

12-2: Μαγειρική και δουλειά μαζί. Μόλις ανοίξουν οι κατσαρόλες, ο μικρός βοηθός εμφανίζεται κεφάτος και αρχίζει ο αγώνας για το μέτρημα, το ανακάτεμα και τις μοντέρνες εκδοχές της μακαρονάδας που τιμάμε ιδιαιτέρως! Η κουζίνα χάος, μιας και συνήθως μετά το κυρίως γεύμα ο Δημήτρης θα συνεχίσει με… αλχημείες. Όσο το φαγητό ψήνεται, ο καθένας μας θα κάνει τα δικά του και εγώ θα δω την αλληλογραφία μου και θα δουλέψω στα κλεφτά στο Διαδίκτυο ή θα κάνω τα απαραίτητα τηλεφωνήματα.

3-4: Καλή μας όρεξη! Στρώνεται τραπέζι για δύο και αν είμαστε τυχεροί και για τρεις, με το απαραίτητο πάντα επιδόρπιο! Στην οικογένειά μας είναι ιδιαίτερα σημαντική η ώρα του οικογενειακού τραπεζιού και προσπαθούμε να… κρατάμε την ολομέλεια όσο πιο συχνά γίνεται.

4-6: Ξεκούραση και χαλάρωση με ανάγνωση βιβλίου ή με ό,τι ο καθένας μας επιθυμεί, μέχρι ο Δημήτρης να κοιμηθεί και εγώ να σηκωθώ για να ετοιμαστώ για κάποιο σεμινάριο, να διαβάσω ή να γράψω κάποια ομιλία ή άρθρο. Συνήθως εκείνη την ώρα επιστρέφει ο Κυριάκος ή έρχεται η μητέρα μου για να κρατήσει συντροφιά στον Δημήτρη μέχρι να γυρίσω. Δουλεύω σε όλη την Αττική, οπότε συνήθως έχω ένα μικρό ταξίδι οδικώς ή με μετρό για να φτάσω στον προορισμό μου. Μουσική απαραίτητη και φύγαμε… Είναι η δική μου ώρα και συνήθως τότε απολαμβάνω λίγο περπάτημα ή την αγαπημένη μου σοκολάτα!

6-10: Εργασία και χαρά. Απολαμβάνω τη δουλειά μου με όλη τη σημασία της λέξης. Είτε πρόκειται για ομάδα γονέων είτε για κάποιο ατομικό ραντεβού με εκπαιδευτικό ή γονιό, μπαίνω με χαμόγελο και βγαίνω γεμάτη και συνήθως πιο σοφή. Αν έχω ελεύθερο το απόγευμά μου, συνήθως θα δούμε οικογενειακώς κάποιους φίλους ή θα καθίσουμε στο σπίτι με επιτραπέζια και κουβεντούλα. Μάλιστα, τους τελευταίους μήνες βγήκαν και πινέλα και μπογιές για την προετοιμασία του δωματίου του μωρού μας.

10-…όσο πάει: Συνήθως μπαίνω τρεχάτη από τη δουλειά για να καληνυχτίσω τον Δημήτρη, που με περιμένει με μια σειρά από ευφάνταστες ιδέες προκειμένου να μην πάει για ύπνο. Λίγο αργότερα ροχαλίζει γαλήνια και έρχεται ο χρόνος μας με τον Κυριάκο, για κουβέντα, ξεκούραση ή κάνοντας ο καθένας κάτι δικό του. Αν ακόμα λειτουργεί ο εγκέφαλός μου ικανοποιητικά, συνηθίζω να γράφω δυο τρία πράγματα που θέλω να θυμάμαι από τη δουλειά. Τον τελευταίο καιρό, τα βράδια μας, η ζυγαριά γέρνει προς την πρησμένη της παρέας και την περνάμε με συζητήσεις για τη μεγάλη αλλαγή που μας περιμένει, άλλοτε με χαμόγελα και άλλοτε με πολλή ανησυχία για το πώς θα είμαστε με το νέο μας μωρό.

Υγ.: Για να μην ξεχνιόμαστε, προσθέστε σε όλα τα παραπάνω και τις ημέρες που τίποτα δεν πάει καλά, που δεν υπάρχει καθόλου υπομονή, που άλλα θέλω κι άλλα κάνω, που τα νεύρα χτυπάνε κόκκινο και που η ένταση θα κρατήσει έως το βράδυ, όταν ο Κυριάκος θα μπει στο σπίτι κουνώντας τη λευκή σημαία της ανακωχής. Τις ημέρες που μας θυμίζουν ότι στη θεωρία όλα είναι τέλεια, άλλα στην πράξη…